Cock van den Bleek

Beste Rieneke en familie. Via Albert werd ik onlangs geïnformeerd over het overlijden van Cock. Ik wil jullie heel veel sterkte wensen bij dit verlies. Na mijn studie te Twente ben ik in 1996 met mijn promotie in Delft begonnen, binnen CRE, onder de bezielende leiding van Cock. Waar alles in kannen en kruiken leek te zijn - immers de onderdelen voor een dieseluitlaatgas-opstelling waren al grotendeels besteld - heb ik mijn eigen draai aan het promotiewerk gegeven en was de insteek naast katalyse vooral regeltechniek en modelleren. Ik vind het bijzonder dat dat pas (vele) jaren later via AdBlue ook commercieel gemaakt is, maw: het was praktisch en nuttig maar vooral heel leerzaam. Toen AdBlue geïntroduceerd werd, was ik al op andere terrein(en) actief, altijd met de brede opleiding en interesse die me ook door de mooie combinatie tussen de Twentse en Delftse opleiding gevormd heeft. Bijzonder is dat ik de laatste tijd door de opkomst van AI en in het bijzonder Large Language modellen alsmaar aan mijn tijd in Delft mag terugdenken, waar ik neurale netwerken inzette om de emissie van dieselmotoren te voorspellen zodat een goed afgestemde hoeveelheid ureum of ammoniak aan het uitlaatgas toegevoegd kon worden (en het milieu minder werd belast). December 2000 ben ik gepromoveerd, da's alweer 23 jaar geleden... en ondanks dat is het onderwerp van neurale netwerken en hun toepassingen actueler dan ooit. Cock, dankjewel voor de fijne leerschool. Rust in vrede.

Wat een verdrietig nieuws, gecondoleerd. Ik herinner mij Cock uit mijn kindertijd van de keren dat hij bij mijn ouders op bezoek kwam, lang geleden of andersom bij jullie in Nootdorp wanneer Anton en Han mijn zus en mij meenamen. Ik hoorde al van Hanneke dat het in Son en Breughel al minder ging met Cock, ben blij dat Han hem nog net heeft kunnen zien. Veel sterkte gewenst, Groet, Sander

Beste Rieneke & familie, wat een treurig bericht in de krant over het overlijden van Cock. Ik hoop dat, zoals de tekst in bericht, het enigzins als een bevrijding komt na het lijden, maar het verdriet wordt er natuurlijk niet minder om. Mijn condoleances en vooral sterkte in deze sombere tijden. Ik ben in 1990 bij Cock (& Jaap Schouten) afgestudeerd: het ingenieurshamertje heb en gebruik ik nog steeds ! Toen Cock tot prof benoemd werd, benaderde hij me voor een promotie op een geheel nieuw onderzoeksgebied: chaos theory & fluidized bed hydrodynamics. Ook weer samen met Jaap Schouten. Nou, daar moest ik niet lang over nadenken ! Pionieren op een nieuw en fascinerend onderwerp. De literatuurstudie was snel gebeurt: er waren destijds geloof ik 2 of 3 artikelen hierover gepubliceerd, o.a. door Stuart Daw van Oak Ridge National Lab in de US, met wie we ook veel hebben samengewerkt. Later sloot ook prof. Floris Takens uit Groningen aan, een autoriteit in de wiskunde op dit gebied. Met dit team zijn we aan de slag gegaan en hebben ontzettend veel bereikt. Samen met vele afstudeerders die net als ons orde in de chaos probeerden te vinden, zodat we de fluidized beds beter konden begrijpen, ontwerpen en opschalen. Toen ik in 1996 promoveerde werkten er intussen meerdere opvolgers op dit gebied en werd er ook in diverse onderzoeksgroepen in de wereld aan gewerkt. Ik heb Cock ervaren als een enthousiasmerende, energieke (zo snel als hij van de proeffabriek naar hoofdgebouw liep hield niemand bij ...) en gedegen docent (wat hij in hart en nieren was). Kritisch en oog voor details, maar altijd op zoek naar nieuwe oplossingen voor vraagstukken en overtuigd dat goed en gedegen onderzoek tot mooie en nuttige resultaten leidt. Het was niet voor niets dat de proeffabriek altijd zoveel afstudeerders trok. Ik weet zeker dat hele generaties studenten veel hebben geleerd over reactorkunde en met plezier terugkijken op deze tijd en natuurlijk aan Cock als spin het web. Ik doe dat zeker ! Ik wens je veel sterkte in de komende tijd.

Dag Rineke, We hoorden al dat het niet zo goed ging met jullie, maar dit is wel erg snel gegaan. We hopen weer eens wat van je te horen en liefst je ook weer eens te zien. Veel sterkte, Joke en Frans

Beste Rieneke en Familie, Hierbij mijn innige deelneming met jullie en ons verlies. Aan Cock/Cor hou ik een geweldige herinnering. Hij was een heel bijzonder mens: "one in a million". Cor (zoals ik hem bleef noemen) ontmoette ik eerst echt tijdens een meeting bij DSM in 1996, toen ik mijn promotie beëindigde in Gent, maar het was pas in 1997 toen ik postdoc was in Berkeley, USA, dat hij me vroeg of ik eventueel geïnteresseerd was in een UD (universitair docent) positie in zijn CRE groep aan de TU Delft? Ik keek toen naar academische posities ("assistant professor") in de USA, maar hij overhaalde me net voor de Kerst langs te komen in Delft, toen ik toch relatief in de buurt was bij mijn ouders in Gent. Dat bezoek veranderde alles... Het klikte meteen en ik besloot enige maanden later de stap naar Nederland en de TU Delft te wagen. Dat was door persoonlijke omstandigheden niet evident, maar Cor maakte het zo aantrekkelijk en zowel de technisch-inhoudelijke link, de mogelijkheden die de TU Delft aanbood (niet op zijn minst dank zij Cor) en de hele manier van denken en werken, met gevoel voor de persoon, maakten het een aanbod dat ik onmogelijk kon afwijzen -- bijna een "chaotic attractor" zou je wel kunnen zeggen, in de taal van het onderzoek in de CRE groep. In september 1998 maakte ik de stap en het overtrof mijn verwachtingen. Onder Cors leiding was CRE een bijzonder leuke groep, met geweldige atmosfeer, creatieve wetenschap en gevoel voor technologische relevantie. Ik hou mooie herinneringen aan het "bijtanken", de Takens meetings, de stafvergaderingen met diner in de stad etc. Prachtige jaren. Toen ik in 2001 hoogleraar werd en dan in 2003 sectieleider van een andere sectie in het departement (jaar van Cors pensionering), had ik de gelegenheid het samen te vatten tijdens mijn oratie, in het Engels: "…it is a one-in-a-million chance to work with you. Your greatest pleasure is when people working with you succeed, and you always put your collaborators or section members in the spotlight, independently of whether you participate in a project or not, giving them credit whenever the opportunity arises. You encouraged my unconventional ideas, and you applauded that I started various new projects and developed my own vision. But it was the environment that you created that made the implementation possible. Your visionary work on chaos in fluidized beds matches well with my ideas on structuring chaos. I learnt a great deal from you, and there is no doubt that your support and motivation made it possible for me to have such a fast start and thrive here in Delft." Dat meen ik nog steeds, 20 jaar later. Wijsheid, creativiteit, maar bovendien een bescheidenheid en het echte plezier om mensen onder zijn hoede te zien groeien en te promoten... Steeds zette hij de naam en foto van medewerkers op elke slide in een presentatie. Hij zag altijd manieren om je kansen te bieden. Samen bekom je zoveel meer en het is zoveel leuker! Cor toonde wat empathisch leiderschap betekent, hoe je samen kan groeien, maar hij ging nóg verder en stapte opzij om mij en anderen een mogelijkheid te bieden; en hij wist wat familie en vriendschap betekenden en hoe dat uiteindelijk voorrang diende te hebben. Al dat zie je helaas niet zo vaak, zeker in academische kringen... In 2006 verliet ik de TU Delft om persoonlijke familieredenen, maar dit waren "lessons for life". Tijdens mijn verdere carrière heb ik hier steeds aan gedacht en Cors methodes geprobeerd te emuleren, denkend aan hem, ook in mijn recente rol als departementshoofd Chemical Engineering op University College London (2012-2020) en als promotor voor studenten in mijn eigen groep in Londen. Cor heb ik jammer genoeg slechts sporadisch gezien deze laatste jaren, laatste maal op Imperial College London toen Berend van Wachem daar hoogleraar werd (hij is nu in Duitsland). Af en toe, rond de Kerst vooral, hadden we een e-mail uitwisseling. Maar Cor was en is nooit ver weg... Op de AIChE meeting in november 2023 had ik een slide over Cor in mijn lezing voor 30 jaar Particle Technology Forum, beginnend met hem (meteen na de titel), mét foto voor zijn schoolbord (zoals Cor dat ook zelf altijd graag deed in zijn lezingen). Dat zie je op de afbeelding. Ik vergeet hem nooit en blijf hem altijd dankbaar voor zijn wijsheid en warmte als mens -- in mijn herinnering leeft hij nog lang verder. Marc-Olivier

Beste Rieneke, familie en vrienden van Cock – mijn oprechte condoleance met het overlijden van Cock. Ik ben als promovendus onder zijn begeleiding in 1995 in Delft begonnen met mijn promotie, die ik in 2000 heb afgerond. Ik heb Cock als een zeer plezierige, professionele en empathische begeleider ervaren. Naast een zeer productieve en plezierige tijd, heeft Cock zijn enthousiasme voor de wetenschap, zijn professionaliteit en zijn leiderschapsstijl doorgegeven aan mij en, ik denk, een aantal andere van zijn voormalige promovendi en afstudeerders. Ook ben ik Cock zeer erkentelijk voor het redden van mijn promotie door een zeer moeilijke en precaire situatie aan de UvA helpen op te lossen. Cock heeft op altruïstische wijze voor mij een uitstekende oplossing gecreëerd, waar hij een risico heeft genomen met de relatie van een van zijn collega's. Ik denk hier nog vaak aan terug en ben hem nog immer zeer dankbaar. Ik heb warme herinneringen aan Cock en mijn tijd op de Proeffabriek. Ik wens jullie sterkte met het verwerken van zijn verlies. Berend van Wachem.

Waarde Rieneke en naaste familieleden, In de NRC las ik de aankondiging van het overlijden van Cock van den Bleek. Ik condoleer jullie met dit verlies. Cock en ik waren van begin 1992 tot zijn afscheid van de TU Delft in 2003 collega’s in de vakgroep Chemische Proces Technologie (later DelftChemTech). Qua ligging van kantoren waren we zelfs naaste buren. Omdat onze vakgebieden elkaar raakten en we directe buren waren was Cock regelmatig de man aan wie ik mijn vragen over de werking van het academisch systeem en de faculteit kon stellen, zeker in mijn wat onwennige beginfase in Delft. Cock was in zijn commentaren scherp analytisch en ter zake doende, soms wat cynisch wat het ‘systeem’ betrof. T.a.v. de mensen in de afdeling was hij voorzichtig en gaf ruimte. Cock leidde de grote en succesvolle sectie chemische reactorkunde, samen met Albert Gerritsen, Jaap Schouten, Anton Hexspoor, HP Calis, Marc-Oliver Coppens, Ruud van Ommen en John Nijenhuis. De sectie trok buitenproportioneel veel studenten aan als afstudeerders en promovendi. Dat bracht veel leeswerk van verslagen e.d. met zich mee voor Cock en zijn staf. Voor een klein deel raakte ik daar ook in betrokken als de vereiste onafhankelijke (mee-) lezer uit een andere sectie. Bij Cock trof mij ook zijn consequente denkwijze als ingenieur. Hij lette op de toepasbaarheid van de resultaten van hun onderzoek. Hij liet vaak zijn promovendi aan het begin en aan het einde van hun onderzoekstraject een procesontwerp maken. Het eerste ontwerp betrof de “state-of-the-art” op dat moment, waarbij tekortkomingen reden waren tot verder onderzoek. Het tweede, vergelijkend ontwerp vier jaren later liet de impact zien van de toepassing van het object van hun onderzoek in een verbeterd proces. Hij was daar heel consequent in. De bonus voor onze procesintegratie-groep was dat we zo goed op de hoogte bleven van ontwikkelingen in de reactorkunde. De grondige kwaliteit van het reactorkundige onderwijs in Delft kreeg in die tijd een onverwachte, externe toets via de verwante reactorkunde-groep van de universiteit Twente. Deze groep stond internationaal heel hoog aangeschreven. De Twentse studenten beklaagden zich vaak bij hun docenten over de zwaarte van de werkopgaven bij dat vak aldaar. Zonder dat de Twentse studenten dit wisten kregen ze bij een volgend tentamen opgaven uit Delft van Cock en Albert voorgelegd. Toen bleek dat de Delftse opgaven zwaarder waren dan de Twentse opgaven. Kortom, het zelfbeklag bij de Twentse studenten was ongegrond; het Delftse niveau was minstens zo hoog. Omdat we naburige kantoren hadden kon ik vaak door muur heen horen hoe de “temperatuur” van de bijeenkomsten op de kamer van Cock zich ontwikkelde. Regelmatig waren er heftige discussies die met passie gevoerd werden, gepaard gaande met stemverheffingen. Vrijwel altijd eindigden deze bijeenkomsten met veel (bulderend) gelach. Toen Cock en Albert tegelijk vertrokken met emeritaat in 2003 kon ik me niet goed voorstellen dat zij na zo’n lang en intensief verblijf bij de TU Delft hun reactorkundezaken zouden kunnen loslaten. Toch bleek dat later geen probleem te zijn. Cock vertelde me een paar jaar daarna dat Albert en hij zittend aan de rand van het zwembad bij het huis van Cock in Zuid-Frankrijk zonder enige spijt tegen elkaar konden zeggen dat het werk in de reactorkunde voor hen was voltooid. Ik had een stille hoop Cock nog weer een keer in Delft tegen te komen; ook om hem te vertellen dat de afdeling chemical engineering na een diepe duik tussen 2003 en 2010 weer op volle sterkte is gekomen. De caravaan trekt intussen verder. Terugkijkend prijs ik me gelukkig dat ik in Cock van den Bleek zo’n goede en scherpzinnige collega heb getroffen.

Beste Familie, gecondoleerd met het overlijden van Cock. Ik ben van 1989 tot 1994 werkzaam geweest als technisch medewerker en O&O assistent in de Proeffabriek. Cock heeft mij in 1989 aangenomen als jonge Limburger en heeft daarmee mijn leven enorm (ten goede) veranderd. Ik ben hem daarvoor nog steeds dankbaar. Hij was als een van de drijvende krachten van de CRE-groep een inspiratie voor velen, ook voor niet-academici. Ik denk dan ook met veel plezier terug aan die tijd. Ad Heijmans

Beste Rieneke en familie, gecondoleerd met het verlies van Cock. Ik lees de berichten hieronder van “CRE-genoten” van de TU Delft en sluit me van harte aan bij hun warme woorden. Cock blijft in mijn herinnering als een enorm enthousiaste en enthousiasmerende begeleider, begenadigd docent en voortreffelijk onderzoeker, met veel empathie voor de mensen onder zijn vleugels. Samen met Albert en Anton vormde Cock vele jaren een sterk trio met de Proeffabriek (nou ja, de chemische helft ervan) als episch centrum. En ondanks dat een vakgroep een duiventil is van inkomende en uitgaande afstudeerders, promovendi en post-docs, slaagde het trio erin om een hechte ‘community’ te smeden. Hier was het fijn werken en goed toeven.

Beste Rieneke en familie, Mijn welgemeende condoleances met het overlijden van Cock. Ik heb eerst als promovendus onder zijn begeleiding mogen werken, en later als beginnend docent met hem mogen samenwerken. Aan die jaren in de door hem geleide CRE-groep koester ik warme herinneringen! Cock was een heel prettige begeleider: hij hielp je, gaf je steun en suggesties, maar ook vrijheid als het kon. Hij kon enorm hard werken, maar ook genieten van de goede dingen in het leven, zoals een goed glas wijn of een fijn diner. Zijn creativiteit, inventiviteit en optimisme in het onderzoek waren fenomenaal. Cock is enorm bepalend geweest voor de start van mijn academische carrière; ik zal hem daarvoor altijd dankbaar blijven.

Beste familie, Mijn oprechte condoleances met het verlies van Cock van den Bleek. Ik heb Cock meegemaakt als hoogleraar reactorkunde en later als promotor (1992 tot mei 1997). En heb ontzettend goede herinneringen aan mijn tijd in de Proeffabriek en in de vakgroep onder leiding van Cock. Zijn spirit en drive waren ongekend en dit was heel belangrijk en vooral ook erg plezierig om mee te werken. Sterkte met het verlies. Onno Snip

Beste familie, Welgemeend gecondoleerd met het verlies van Cock. Ik was promovendus tussen 1994 en 1998 bij Jeroen de Goeij (IRI, Radiochemie) en Cock (Reaktorkunde). Ik heb goede herinneringen aan Cock. Wat mij het meest bijgebleven is van toen is zijn optimisme over mijn onderzoek en de resultaten, ook toen er duidelijke tegenslagen waren. Door Cock bleef ik positief en gemotiveerd. Zijn begeleiding en support hebben belangrijk bijgedragen aan het op tijd afronden van mijn promotieonderzoek. Dankbaar dat ik met hem heb mogen werken. Dr ir C.S. Stellema

Beste familie, gecondoleerd met het overlijden van Cock van den Bleek. Ik heb een levendige herinnering aan zijn lesgeven aan de TUD, waar ik tussen 1978 en 1985 studeerde. Het vak reactorkunde kon hij boeiend brengen en heeft mij geinspireerd om in die richting af te studeren en ook werkzaam te zijn. Hiervoor mijn dank en grote waardering. Met vriendelijk groeten, Peter van Rooijen

Doordat Cock met zusje Rieneke trouwde, kwamen wij in Westervoort terecht: toen Rieneke naar Nootdorp verhuisde hebben wij haar huis gekocht, een apart verhaal maar niet voor hier. We hebben daar 18 jaar met veel plezier gewoond. Leuke herinneringen komen boven, denkend aan de gezellige verjaardagsfeestjes in Nootdorp en aan de bezoekjes in Cabrières. Maar zeker niet onvermeld mag blijven dat Cock samen met Rieneke de eerste vandenEijndendag organiseerde in Nootdorp waarbij we allemaal met kano’s door de Delftse grachten peddelden. De vdE-dag is uitgegroeid tot een traditie die pas door corona werd gesmoord, maar met een beetje goede wil steekt hij de kop weer op. Wat jammer dat Cock, de aanstichter, er dan niet meer bij mag zijn. De laatste maanden werd je geplaagd door een kwelgeest, Cock. Die is nu het zwijgen opgelegd. Rust in vrede. Chris en Elly

Lieve Rieneke Hierbij willen wij je condoleren met het verlies van Cock. Jullie waren voor ons hele fijne mensen en over een periode van wel tientallen jaren hebben wij zowel bij jullie als bij ons samen vele etentjes beleefd. Cock heeft daar zeker, op zijn eigen kenmerkende subtiele wijze, een culinaire bijdrage aan geleverd. De verhalen gingen vaak over jullie geliefde Frankrijk én 2e thuis. Ook voor ons een gewild onderwerp omdat ík vanwege mijn werk vaak in de Provence verbleef en de streek goed kende. Ja daar was het goed toeven ! Bij mooie wijnen tussen de golvende lavendelvelden. De soms bijna kinderlijke eenvoud en de zeer scherpzinnige geest van Cock maakten van hem een byzondere persoonlijkheid. Zo houden wij hem in gedachte. Lieve Rieneke veel sterkte met je verdriet maar ook troost uit de fantastische tijd die je samen met Cock heb gehad. Mits jouw gezondheid het toelaat komen we je graag in Son en Breugel bezoeken. Wij hebben daar jaren gewoond en een van onze kinderen si er geboren. Eva en René ( Bergen nh)

Het overlijden van Cock brengt mij vijfenzestig jaar terug in de tijd. Cock en ik waren vrienden, onafscheidelijk. We deden alles samen. Van braaf naar school gaan tot spijbelen, van dansles tot op vakantie gaan en van dagen niets doen tot het organiseren van feestavonden. We hadden een leeftijd waarop je begint te beseffen dat je bestaat en de vraag is wat je daarmee moet. Daar zochten we samen naar. We maakten allebei onze eerste verliefdheid mee en hadden lange gesprekken hoe daarmee om te gaan. Veel ideeën en initiatieven kwamen van Cock. Hij was in veel dingen de beste van ons tweeën. Alleen voetballen en biljarten kon ik beter. Cock was heel alert en assertief. Hij kon slecht tegen onrechtvaardigheid; dat kon heftige reactie opleveren. Geleidelijk raakten we bij elkaar uit beeld. Vijftig jaar later probeerden we de draad weer op te pakken. Dat was leuk, maar maakte ook duidelijk hoe uniek onze vriendschap van toen was. Ik zal aan Cock dan ook vooral blijven denken als mijn onafscheidelijke vriend van toen. Riet en ik wensen Rieneke veel sterkte met het verder gaan zonder Cock.

Beste Rieneke en familie, gecondoleerd met het overlijden van Cock. Ik doe nu al zo'n 25 jaar met veel plezier onderhoud in jullie tuin in de Melkpotte, zoals het snoeien van rozen en hagen en schoonhouden van de tuin. Ook altijd op jullie tuin en huis gelet als jullie op vakantie waren in Frankrijk. Ik heb goede herinneringen aan de mooie gesprekken met de koffie en in de zomer een beschuitje met aardbeien. Ook was er altijd belangstelling hoe het met mijn partner Yvonne ging. Wij wensen Rieneke en familie veel sterkte met het verlies van Cock. Yvonne Verleg en Cor van Haaster, Nootdorp

Lieve Cock, zoveel fijne en mooie herinneringen heb ik aan jou als mijn lieve en betrokken oom. Al van kinds af aan vond ik het heerlijk om bij jullie op bezoek te gaan en dan het liefst nog te blijven logeren. Wat heb ik ook ontzettend genoten van mijn bezoek (eerst met mn zus, een aantal jaar later met Dick) aan jullie in Cabrières, zo gezellig en gastvrij hoe jullie mij altijd verwelkomden daar. In Nootdorp op de koffie als ik toch in de buurt moest zijn voor mijn werk, altijd die glimlach op jouw gezicht als ik aanbelde. Fijne gesprekken hebben we gevoerd met elkaar en ik kon altijd voor advies bij jou terecht. En zo attent en lief tot aan het einde toe altijd geïnteresseerd naar ons en naar Senne vragen. Natuurlijk konden jullie op ons bruiloft niet ontbreken als daggasten, want het voelde niet compleet zonder jullie op die speciale dag. Wij gaan je missen lieve Cock, graag hadden we je nog langer bij ons gehad, maar nu heb je rust. Wij zullen goed voor Rieneke blijven zorgen en ook met haar mooie herinneringen delen over jou. Liefs, Dick, Marleen en Senne

Lieve Rieneke, Hierbij wil ik je condoleren met het overlijden van Cock. Zo verdrietig voor jullie, nog maar zo kort in Son en Breughel. Ik herinner me Cock als een vrolijke man, vol grapjes en altijd geïnteresseerd in Irene en Jasper. Ik hoop dat de goede herinneringen aan hem jou troost kunnen bieden in deze moeilijke periode. Ik leef met je mee. Heel veel groetjes, Manja

Beste Rieneke, familie en vrienden. Sterkte met het afscheid nemen van Cock. Mooie herinneringen helpen daarbij. Ik zag Cock altijd bij het verjaarsdagsfeest van mijn vader, al zolang ik me kan herinneren was hij erbij (logisch als getuige van het huwelijk van mijn ouders). Altijd leuk hem weer te zien, energiek, altijd met een mooi verhaal. Hij kon ervaringen in geuren en kleuren vertellen, met herbeleving tijdens het vertellen, zijn ogen gingen altijd meer glinsteren en opleven tijdens het vertellen. Altijd smakelijk lachen, om eigen ervaringen of die van anderen, met tranen van het lachen. Maar ook rustig en oprecht geinteresseerd 1-op-1. Ik zag hem altijd graag weer. En altijd samen met Rieneke, zals ik het zag onafscheidelijk. Sinds we in Nootdorp wonen, zagen we Cock en Rieneke geregeld lopen, altijd samen. Dat blijft me bij.

Lieve Rieneke, familie en naasten van Cock en Rieneke, Cock en ik waren op een bijzondere manier met elkaar verbonden. Cock’s moeder, Roos, en mijn moeder (Cornelia Maria Wilhelmina den Ouden) waren vriendinnen vanaf hun jonge jaren. Cock werd naar haar vernoemd en zij werd (in 1943) zijn “peetmoeder”. Als kinderen hebben Cock en ik (geb. in '45) weinig contact gehad – daarvoor was de afstand Rotterdam-Zwolle te groot, maar onze moeders hielden zeker contact. Dat veranderde evenwel toen ik ging studeren in Delft. Als 1e-jaars kon een ouderejaars je mentor (“studiepatroon”) worden en toen kwam Cock voor mij in beeld. Maar … er veranderde echt wat toen ik in 1968 ging afstuderen bij Cock en daardoor intensief met hem ging samenwerken. Vervolgens ging ik promoveren en werden we medewerkers van dezelfde hoogleraar: Prof. van den Berg. Tevens werd ik kamergenoot van Albert Gerritsen. Het werden voor mij mooie Delftse jaren en daaruit groeide een vriendschap voor het leven, waarbij we elkaar met enige regelmaat bleven opzoeken en elkaar troffen bij wederzijdse feestelijke gelegenheden, in Delft, Hengelo, Eindhoven, Nootdorp, Arnhem of waar dan ook in het land. Heel mooie herinneringen hebben Hilly en ik ook aan Cock en Rieneke in de Provence, waar we ze meerdere keren opzochten in hun paradijsje in Cabrières d’Avignon en samen genoten van de heerlijk zon en de Provençaalse geuren, lekker eten, een mooie wijn, wandelen in de heuvels rondom, leuke dorpjes en lavandelvelden (zoals die van de Abdij van Sénanque!). Cock was voor mij een heel fijne vriend, iemand waar je op kon rekenen, waar je plezier mee kon hebben, waar je lekker mee kon bomen. En gewoon mee kon genieten van het samen zijn. Dat zijn veel mooie herinneringen die we zullen koesteren. We zullen Cock missen en wensen Rieneke en naasten heel veel sterkte om zonder hem verder te gaan. Kees en Hilly van der Wiele

Wat hebben wij met ontzettend veel plezier 26 jaren naast Cock en Rieneke gewoond op de Melkpotte in Nootdorp. Altijd een vriendelijke, behulpzame buurman met een goede dosis humor. Wij willen Rieneke en de familie sterkte wensen met dit verlies. Liefs Bart en Jacqueline

Lieve Cock, Dank voor het zijn van mijn fantastische, lieve, fijne en betrokken Peetoom. Daarmee heb je mijn leven verrijkt en zal ik voor altijd met een warm gevoel aan jou blijven denken en de momenten die we samen hebben mogen delen. Heel graag hadden Ruben, de kinderen en ik nog veel langer van je hopen te mogen genieten. Wij gaan jou enorm missen en zullen fijn en goed voor Rieneke blijven zorgen. I n ons hart blijf je iedere moment met ons meebeleven. Lieve kus en knuffel, Ruben, Nanne, Lonne en Suzan.