Bij een overlijden komt best wel wat kijken. Over sommige keuzes wil je bij leven misschien helemaal nog niet nadenken, terwijl het voor nabestaanden erg fijn kan zijn als de keuze al gemaakt is. Je naasten weten daardoor zeker dat het een keuze is waar jij achter staat en die bij je past. Denk bijvoorbeeld aan de keuze voor begraven of cremeren. Maar hoe maak je zo’n keuze nu? Wat moet je weten, waar moet je op letten en welke voor- en nadelen zijn er bij beide opties? In deze blog vertellen we je er alles over.
Als iemand ervoor kiest om te worden begraven, dan wordt diegene in een kist onder de grond gelegd. Dat gebeurt op een begraafplaats waar meerdere overledenen liggen. Het begraven gebeurt tijdens een begrafenis, die vaak aansluitend aan de afscheidsceremonie plaatsvindt. In de meeste gevallen is naaste familie bij de begrafenis aanwezig. Het is mooi als zij een rol spelen bij de begrafenis, bijvoorbeeld bij het laten dalen van de kist of door de eerste scheppen aarde op de kist te leggen. Als de familie dit liever niet wil, dan kunnen professionele dragers dit overnemen. Maar, geloof ons, het is een eervolle handeling om dit zelf te doen. Wij begeleiden dit, stap voor stap, het is niet moeilijk en zeker niet eng.
Je kunt binnen je familie de eerste zijn die begraven wordt, maar je kunt ook worden bijgezet in een graf waar andere dierbare overledenen liggen. Het kan voor nabestaanden erg fijn zijn om een plek te hebben waar ze naartoe kunnen gaan om hun overleden dierbare(n) te herdenken. Dit kan veel steun bieden. Sommige nabestaanden vinden het bovendien prettig om het graf te onderhouden. Het schoonmaken van de grafsteen en het bijhouden van het tuintje kan ervoor zorgen dat nabestaanden zich fysiek meer verbonden voelen met hun overleden dierbare.
Het onderhouden van het graf kan aan de andere kant ook een nadeel zijn. Houd je dit namelijk niet bij, dan gaat de natuur zijn gang en overwoekert het graf. Daarnaast komen er bij begraven best wel wat kosten kijken. Niet alleen voor de grafsteen, maar ook voor de grafrechten. Die geven recht op een graf voor een bepaalde periode. De wettelijke grafrechten bedragen een periode van 10 jaar; bij sommige begraafplaatsen gelden ook rechten van 20 jaar. Na deze periode moet je verlengen. Doe je dit niet, dan kan het graf worden geruimd. Begraafplaatshouders zullen je hier altijd over op de hoogte brengen.
Cremeren gebeurt in een crematieoven, vaak in een crematorium. De gebeurtenis zelf wordt ook wel crematie genoemd. De naasten van een overledene kunnen ervoor kiezen om tot op het laatste moment bij de overledene in het crematorium te zijn, dus vlak voordat de kist de crematieoven ingaat. Uiteraard kunnen naasten hier helemaal zelf keuzes in maken. Niets is verplicht, het gaat erom wat op dat moment goed voelt.
Enige tijd na de crematie komt de as van de overledene beschikbaar. Nabestaanden kunnen hiermee doen wat ze willen of wat de overleden dierbare gewild had. Sommigen bewaren de as in een urn en plaatsen die urn op een mooie gedenkplek in huis. De as kan ook worden verwerkt in een sieraad; zo draagt de nabestaande de overleden dierbare altijd bij zich. Maar soms kan de overleden dierbare ook als wens hebben gehad om zijn of haar as uit te laten strooien op een betekenisvolle plek. In elk geval kan de as verdeeld worden onder meerdere nabestaanden. De overleden dierbare is daardoor altijd bij een geliefde, en dat is zowel voor de overledene als voor de nabestaanden vaak een hele mooie gedachte.
Dat de as verdeeld kan worden onder nabestaanden, kan voor naasten die wat verder van de overledene af staan nadelig zijn. Zij hebben in dit geval niet altijd een openbare plek om de overledene te bezoeken. Er kan echter ook voor worden gekozen om een deel van de as in een urn op een begraafplaats te begraven en een deel te verdelen onder naasten. Zo hebben nabestaanden hun overleden geliefde dicht bij zich, terwijl naasten die wat verder van de overledene staan naar een openbare plek kunnen gaan om de overledene te bezoeken.
Een keuze die de afgelopen jaar steeds vaker wordt gemaakt, is begraven op een natuurbegraafplaats. Dat wordt ook wel natuurbegraven genoemd. Bij natuurbegraven gaat het graf op in de natuur. Daardoor blijft het graf voor eeuwig op die plek in de natuur liggen. In plaats van een grafsteen wordt er vaak een soort boomplak gemaakt met daarin de naam en geboorte- en overlijdensdatum van de overledene. Ook deze boomplak vergaat uiteindelijk in de natuur. Met een speciaal ontworpen gps-systeem kun je vervolgens de plek terugvinden waar de overledene in de natuur is opgegaan.
Een natuurbegraafplaats is vaak een mooie omgeving om te bezoeken. Je kunt er fijn wandelen en tot rust komen. Voor veel nabestaanden is bovendien de gedachte dat iemand volledig opgaat in de natuur een mooie; alsof de dierbare wordt teruggegeven aan de natuur. Natuurbegraven is daarom ook duurzamer dan regulier begraven of cremeren.
Een nadeel kan zijn dat je bij natuurbegraven rekening moet houden met bepaalde eisen. Zo mag zowel de kist als de kleding van de overledene niet van kunststof, polyester of rubber zijn. De overledene gaat namelijk helemaal op in de natuur en deze stoffen kan de natuur niet verwerken. Ook is natuurbegraven duurder dan cremeren. De kosten zijn vergelijkbaar met de kosten voor regulier begraven, met het verschil dat je voor een natuurgraf geen dure grafsteen hoeft aan te schaffen.
Of je nu uiteindelijk kiest voor natuurbegraven, regulier begraven of cremeren: het gaat erom waar jij je goed bij voelt. Er zijn geen foute keuzes die je kunt maken. Wat voor de één prettig voelt, kan voor de ander niet zo voelen. Weet je het niet goed en vind je het fijn om je gedachten en ideeën te delen? Bij Hommage Uitvaarten adviseren we je graag en beantwoorden we alle vragen die je hebt over begraven of cremeren. Niets is gek en we nemen met liefde de tijd voor je. Neem gerust eens contact met ons op.